Twórczość Profesora Aleksandra Gieysztora charakteryzuje różnorodność zainteresowań naukowych. Podstawowym polem badawczym były jednak dzieje średniowiecznej Polski. Szczególne miejsce w jego życiu naukowym zajmowała historia średniowiecznej Warszawy i Mazowsza.
Od 1949 r. organizował prace Kierownictwa Badań nad Początkami Państwa Polskiego, w 1953 r. został wicedyrektorem Instytutu Historii Kultury Materialnej PAN.
W 1971 r. Profesor został członkiem korespondentem, a w 1980 r. członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. Dwukrotnie by prezesem Akademii (1981-1983; 1990-1992). W 1982 r. otrzymał członkostwo honorowe Polskiego Towarzystwa Historycznego. Od 1980 do 1991 r. był dyrektorem Zamku Królewskiego w Warszawie, a w latach 1986-1991 - prezesem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
Otrzymał wiele zaszczytnych odznaczeń: Order Orła Białego, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Polonia Restituta, dwukrotnie francuską Legię Honorową, dwa Wielkie Krzyże Zasługi: włoski i niemiecki oraz Medal Międzynarodowego Towarzystwa Europa Nostra. W 1989 r. został uhonorowany tytułem Homo Varsoviensis, a w kolejnych latach otrzymał także honorowe obywatelstwa: Warszawy, Płocka i Pułtuska.
Aleksander Gieysztor należał do niestrudzonych propagatorów nauki i kultury polskiej na arenie międzynarodowej. W latach 1980-1985 był prezesem Międzynarodowego Komitetu Nauk Historycznych. O Jego pozycji w nauce światowej świadczą doktoraty honoris causa uniwersytetów w Aix-en-Provence (1960), Bordeaux (1961), Budapeszcie (1975), Paryżu (1976), Moskwie (1980), Oxfordzie (1984), Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu (1990), Uniwersytetu Jagiellońskiego (1996) oraz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1997).
W latach 1994-1999 prowadził wykłady w Wyższej Szkole Humanistycznej z historii cywilizacji europejskiej.
Od 22 marca 2002 r. nasza Uczelnia nosi imię Aleksandra Gieysztora.
